Tydens die slag van Armagéddon, op die laaste dag van die groot verdrukking, sal Jesus Christus op ‘n wit perd op aarde verskyn, gevolg deur ‘n hemelse leër en al sy heiliges, en tot die stryd teen sy vyande toetree:
Die wederkoms van Jesus wat in Openbaring 19 beskryf word, sal soos die weerlig van oral af gesien kan word, maar fisies kom Hy na Jerusalem terug, na dieselfde plek op die Olyfberg vanwaar Hy na die hemel opgevaar het. Net ná sy hemelvaart het twee engele aan die groep mense op die Olyfberg gesê: “Galilése manne, waarom staan julle en kyk na die hemel? Hierdie Jesus wat van julle opgeneem is in die hemel, sal net so kom soos julle Hom na die hemel sien wegvaar het” (Hand. 1:11). Sagaria beskryf die wederkoms van Jesus só:
Die Here Jesus kom dus saam met sy heiliges wat voor die verdrukking reeds weggeraap en met Hom verenig is. Paulus het aan die gemeente gesê: “Wanneer Christus, wat ons lewe is, geopenbaar word, dan sal julle ook saam met Hom in heerlikheid geopenbaar word” (Kol. 3:4).
By hierdie geleentheid, wanneer die Olyfberg sal oopskeur en geweldige aardbewings oor die hele wêreld voorkom, sal daar ‘n baie dramatiese versoening tussen Jesus en die oorblyfsel van Israel plaasvind. Tydens die monstering van antichristelike magte in en om Jerusalem, asook in ander dele van Israel en die Midde-Ooste, sal die Jode wat in die woestyn ontvlug het, ten spyte van die groot gevaar wat dit vir hulle sal inhou, na die Olyfberg optrek om die koms van die Messias te aanskou.
Hulle sal volgens die profesieë in Daniël 12 weet dat daar 3½ jaar sal verloop sedert die dag dat die valse messias hom in die tempel tot God verklaar het, totdat die ware Messias sy verskyning sal maak. Daniël 12:11 sê: “En van die tyd af dat die voortdurende offer afgeskaf en die ontsettende gruwel opgerig word, sal 1290 dae verloop.” Net voordat die Groot Versoendag van die einde van dié tyd aanbreek, sal hulle ongewapend in naakte geloof na die Olyfberg optrek.
Tydens die benoudheid van die groot oorlog van Armagéddon sal hulle na Jerusalem gaan. In ‘n stadium sal hulle uitwissing in die gesig staar en dink dat hulle hoop verlore is, dat dit klaar is met hulle. Dan sal die Messias egter kom, die Olyfberg sal middeldeur split en die duisternis van God se oordele oor die vyande van Christus en van Israel toesak. Die optrekkende Jode sal hulle toevlug in die rotsskeure van die Olyfberg neem om die agtervolgende leërs van die Antichris te ontkom.
Die Jode sal baie verbaas wees om op dié dag te sien dat hulle Messias, soos deur Sagaria beskryf, merke in sy hande het. Wanneer hulle die spykermerke in Jesus se hande sien, sal hulle vra: “Watter wonde is daar tussen u hande?” Dan sal Hy antwoord: “So is Ek geslaan in die huis van my vriende” (Sag. 13:6). Dit sal ‘n hartroerende oomblik wees wanneer Israel groot berou oor hulle sondes sal hê, en veral oor die feit dat hulle vaders die ware Messias tydens sy eerste koms vals beskuldig en verwerp het.
Verwysende na sy versoening met die oorblyfsel van die volk Israel, sê die Here: “Ek sal die skuld van hierdie land op een dag uitdelg” (Sag. 3:9). In Sagaria 13:1 word dit só beskryf:
Jesus sal die gelouterde, voortvlugtende en treurende oorblyfsel van sy volk aanneem en troos deur te sê: “Dit is my volk!” Hulle sal in antwoord hierop uitroep: “Die Here, my God!” (Sag. 13:9). Jesaja sê: “Maar vir Sion kom Hy as Verlosser en vir die wat in Jakob hulle bekeer van oortreding, spreek die Here” (Jes. 59:20). Paulus sê: “…en so sal die hele Israel gered word, soos geskrywe is: Die Verlosser sal uit Sion kom en sal die goddelooshede van Jakob afwend” (Rom. 11:26).
Wanneer die Here Jesus sy voete op die Olyfberg sit, sal die duisternis van God se oordele oor die aarde toesak. Dit sal ‘n fisies waarneembare duisternis wees, soos tydens sy kruisiging toe dit in die middel van die dag drie ure lank donker was:
Die Here sal sy vyande tref met die swaard wat uit sy mond uitgaan. Hy sal net ‘n woord spreek wat tot hulle ondergang sal lei. In die donkerte sal hulle nie die Israeliete verder kan agtervolg nie en ook nie enige poging kan aanwend om Christus en sý leërs aan te val nie. In plaas daarvan sal hulle mekaar begin doodmaak:
Die wyse waarop die nasies versamel sal word, sal wees deur bose geeste los te laat wat hulle in die verhardheid van hulle bose harte verder sal verlei om op te trek na die Midde-Ooste en teen Christus en sy hemelse leër, asook teen Israel, oorlog te voer. Johannes sê hierdie onreine geeste is “geeste van duiwels wat tekens doen, wat uitgaan na die konings van die aarde en die hele wêreld, om hulle te versamel vir die oorlog van daardie groot dag van die almagtige God. En hulle het hul versamel op die plek wat in Hebreeus genoem word Armagéddon” (Op. 16:14-16).
Die Antichris se laaste groot teiken sal Christus self en sy hemelse leërmag op die dag van sy wederkoms wees. Hy sal besef dat Jesus se koms die einde van sy koninkryk sal beteken, daarom sal hy alles in die stryd werp om teen die ware Messias te veg.
Dit sal ‘n totaal futiele poging wees, omdat Jesus die Koning van die konings is, wat alle mag in die hemel én op aarde het. Die Antichris sal deur hierdie konfrontasie sy eie ondergang sowel as dié van sy volgelinge bewerkstellig. Dit sal nie ‘n lang en hewige stryd wees nie, maar ‘n oombliklike verdelging van die vyandelike magte wat dit sal waag om teen Christus te veg. Daniël sê hierdie magtige koning wat ‘n skrikbewind op aarde gevoer het, “sal aan sy einde kom, en daar sal vir hom geen helper wees nie” (Dan. 11:45).
In Openbaring 19:20 word dit duidelik gestel dat die Antichris en die valse profeet op die dag van Christus se wederkoms gevang en lewendig in die hel gewerp sal word. Die plek waar hierdie konfrontasie en oordeel sal plaasvind, is uit ‘n Bybelse oogpunt baie betekenisvol. Dit sal volgens Joël 3 in die dal van Jósafat wees, wat die Kidronvallei tussen die Olyfberg en die Tempelberg is. Josafat beteken Die Here oordeel.
Die spruit Kidron was in Bybelse tye die oostelike grens van Jerusalem. Die naam daarvan beteken die swart spruit as gevolg van die vuil afvalwater wat hierin gevloei het. Dit was ‘n onooglike terrein wat ook ‘n massa-begraafplaas vir armes was. Afgode is ook dikwels hier vernietig en tot stof fyngemaal. Van die godvresende koning Josía word gesê:
Die Kidrondal sluit suid van die stad by die Hinnomdal aan, en staan daarvandaan as die vuurdal bekend. Die Hinnomdal (ge Hinnom) is die dal van die seuns van Hinnom. Hierin was die Tofet waar die afvallige Israeliete hulle kinders deur vuur aan die afgod Molog geoffer het. Afval uit die stad is ook hier gestort en aan die brand gesteek. Weens die houtstapels vir die offer van die kinders aan Molog, en ook as gevolg van die brandende afval, het die dal van Hinnom ‘n simbool van die hel geword. In die Talmoed, ‘n Joodse boek van godsdienstige oorleweringe, word gesê dat een van die poorte na die hel in die dal van Hinnom is, op ‘n plek waar rook tussen twee palmbome uit die grond opstyg.
Op grond van dié beskouing is die naam van hierdie dal in die Nuwe Testament van ge Hinnom na gehenna verander. Dit beteken die helse vuur (Matt. 5:22). Die Here het gesê dat hierdie dal se naam na Moorddal verander sou word:
Hierdie dal sou sinoniem met ‘n plek van dood, verderwing, vertering deur wurms en van verbranding word, daarom is die naam vir die hel, gehenna, hiervan afgelei. Jesaja verwys ook na die aaklige lot van die mense wat van God afvallig word:
Die feit dat die dal van Kidron en Hinnom op die dag van die wederkoms van Jesus vol vyandige magte sal wees, en daardie omgewing ook die ontmoetingspunt tussen ‘n hemelse leër en die leërs van die Antichris sal wees, bring mee dat die twee groot eindtydse afgode van die hele mensdom, die Antichris en die valse profeet, ook hier in die openbaar verdelg gaan word en in die helse vuur sal neerdaal.
Nadat die vyande van God oorwin is en die Antichris saam met die valse profeet en hulle volgelinge geoordeel is, word die duiwel in ‘n plek van bewaring opgesluit:
Die beskrywing van die binding van die duiwel vorm ‘n eenheid met die gebeure in Openbaring 19, en is dus een van die gevolge van die wederkoms van Jesus. Dit vind net ná die finale oordeel oor die Antichris en die valse profeet plaas, en is nie ‘n gebeurtenis wat van hierdie konteks losgemaak, duisende jare teruggeskuif en op die bedeling van die kerk van toepassing gemaak kan word nie. Aan die kruis is die oorwinning oor die duiwel wél in beginsel behaal, en ons kan dit ook in die geloof aanneem en ‘n oorwinnende lewe lei.
Dit beteken egter nie dat die Satan op Gólgota vernietig of van die stryd uitgeskakel en iewers ingekerker is nie. Inteendeel, hy het ‘n magsposisie in die wêreld (1 Joh. 5:19) en hy loop soos ‘n brullende leeu rond en kyk wie hy kan verslind (1 Pet. 5:8). Hierdie waarskuwing word aan Christene gerig, sodat hulle waaksaam en nugter kan bly en hulleself met die geestelike wapenrusting van God beklee. Ons kán in die oorwinning van Gólgota leef, maar dit sal nie sonder hewige stryd en aanslae deur die sielevyand gebeur nie.
Die vrede van die Here wat ons as verlostes ervaar, beteken nie dat ons reeds in die duisendjarige vrederyk is nie. Die huidige stryd teen die duiwel en sy bose magte is nie te versoen met ‘n toestand waarin hy gebind is en dit bo hom verseël is sodat hy nie die nasies kan verlei nie. Ons is nog nie in só ‘n situasie van vrede nie, maar in ‘n stryd wat reeds deur die hele Nuwe Testamentiese bedeling voortduur en in die komende verdrukking ongekende afmetings sal aanneem (Matt. 10:34). Satan self sal die nasies aanhits om tot militêre geweld oor te gaan, na die Midde-Ooste op te trek, Israel te probeer uitwis en selfs teen die Here en sy leërs te veg.
Dit is eers met die wederkoms dat die magspel van die sataniese driemanskap vernietig, twee van hulle in die vuurpoel gewerp en die draak in ‘n verseëlde plek aan kettings van duisternis oorgegee sal word om vir die eindoordeel in bewaring gehou te word (vgl. 2 Pet. 2:4). Hier moet hy ‘n duisend jaar lank bly.
Mattheus verwys na die oordeel oor die nasies wanneer Christus ná sy wederkoms op sy troon van heerlikheid sal sit:
Hierdie oordeel sal ook met ‘n herordening van die internasionale gemeenskap gepaard gaan, en volke sal hulle posisie verkry of verbeur op grond van hulle vroeëre verhouding teenoor Israel. Die nasies sal nie, soos in die Antichris se Babiloniese wêreldorde, deurmekaar en geïntegreerd woon nie, maar elk in sy eie land. Wanneer die skrik van die Here by Armagéddon op hulle val, “sal hulle elkeen draai na sy eie volk toe en elkeen vlug na sy land toe” (Jes. 13:14).
Grense sal dan weer tussen volke en nasies ingestel en gehandhaaf word, omdat dit God se ordening vir volke is. In só ‘n stelsel sal alle volke nasionale sekuriteit hê deurdat hulle gebiedsintegriteit en selfbeskikkingsreg verseker sal wees. Daar sal geen oorheersing van een volk deur ‘n ander wees nie, gevolglik sal elkeen se taal en kultuur binne sy eie gebied kan gedy.
Ná die wederkoms sal die bruilofsmaal van die Lam op die aarde plaasvind. Johannes sê:
Die huwelik van die Lam en sy bruid sal in ‘n hemelse ivoorpaleis plaasvind:
Tydens die wederkoms sal Jesus reeds met sy bruid verenig wees, omdat sy sewe jaar tevore na Hom weggeraap is. Die huweliksbevestiging in die hemelse ivoorpaleis sal dan al afgehandel wees, maar die onthaal ná die troue, die bruilofsmaal van die Lam, sal op aarde plaasvind.
Met die wederkoms sal die bruid in die oomblik van Christus se grootste triomf deel wanneer Hy as Koning van die konings na hierdie aarde terugkeer, die mag van die vyand verbreek en ‘n regering van geregtigheid tot stand bring waarin sy diensknegte saam met Hom sal regeer. Die bruilofsmaal sal ‘n luisterryke geleentheid wees wat deur baie genooide gaste bygewoon sal word, onder andere die bekeerde oorblyfsel van die volk Israel wat kort tevore die Here Jesus as Messias aanvaar het. Hulle blydskap en vreugde in die Here sal volkome wees.
Hierna sal Jesus, die Messias-Koning, die troon van Dawid herstel en die lank verwagte Messiasryk vestig, waarna tereg as die duisendjarige vrederyk verwys word. Sy getroue diensknegte sal saam met Hom as konings regeer. Aan diegene wat as getuies en gestuurdes van Christus in hierdie bedeling getrou bevind is, sal Hy sê:
Aan ‘n ander een wat minder produktief vir sy Heer gearbei het, sal Hy sê: “En jy moet wees oor vyf stede” (Luk. 19:19).
Ons het nóú die geleentheid om onsself aan die Here toe te wy en vir Hom te werk. By die wederkoms sal Hy ons hiervoor beloon deur genadeloon aan ons toe te ken, en in sy vrederyk sal ons saam met Hom regeer.
Sommige mense neem nie Christus se opdrag tot diensbaarheid ernstig op nie. Hy het aan sy dissipels gesê: “Julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal My getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judéa en Samaria en tot aan die uiterste van die aarde” (Hand. 1:8). Die Here Jesus se sending na die aarde moet dus deur ons voortgesit word totdat alle mense die boodskap van sy reddende genade gehoor het. Hy het gesê: “Soos die Vader My gestuur het, stuur Ek julle ook” (Joh. 20:21).
In die proses moet ons ook bereid wees om sy smaad te dra (Heb. 13:13) deurdat ons nie vir vervolging en lyding ter wille van die evangelie sal terugdeins nie. Aan die vervolgde Christene van die eerste eeu sê Paulus dat as ons saam met Christus ly, ons ook saam met Hom verheerlik sal word (Rom. 8:17; Fil. 1:29; Hand. 14:22).
Wil jy met vrymoedigheid voor die Koning van die konings verskyn wanneer Hy kom? Moet dan nie nou net aan jouself dink, ‘n lae profiel in die werk van die Here handhaaf, en huiwer om ‘n standpunt vir die evangelie van verlossing in te neem indien dit vir jou vervolging of spot mag meebring nie. Sulke mense sal óf weggewys word weens hulle onvrugbare en dooie geloof, óf hulle sal dalk gered word asof deur vuur heen en met lëe hande voor die Here verskyn.
Die oomblik van Jesus Christus se verskyning in heerlikheid is baie naby. Beywer jou om op daardie dag waardig voor Hom bevind te word en ook in sý koninkryk saam met Hom te regeer.
Die rede waarom die duiwel nie saam met die Antichris en die valse profeet in die vuurpoel gewerp word nie, is omdat hy aan die einde van die duisendjarige ryk aangewend sal word om die latente boosheid van die ongeredde mense na vore te bring. Sodoende sal hulle werklike karakter geopenbaar word, en sal daar skeiding tussen die ongereddes en die gereddes gemaak word:
Ná hierdie laaste groot rebellie teen die koninkryk van die hemel sal die lot van die duiwel ook verseël wees.
Telkens in die mens se geskiedenis was diegene wat die smal weg gekies het, ver in die minderheid. Dit sal ook vir die bedeling van die vrederyk geld. Wanneer die duiwel aan die einde van die duisend jaar losgelaat word, sal die meeste mense soos spelde na 'n magneet getrek word omdat hulle harte nog nie deur die Gees van God herskep is nie. Satan sal dus weer eens daarin slaag om miljoene mense te mislei en vir die laaste groot aanslag op die stad van die groot Koning, Jerusalem, te mobiliseer. Daarna sal hulle ewige nag van smarte in die poel van vuur aanbreek.
Ná die duisendjarige ryk en Satan se laaste opstand aan die einde daarvan, sal daar 'n groot wit troon in die hemel verskyn. Die tweede opstanding sal plaasvind, en almal wat sonder Christus geleef en gesterf het sal na die ewige verdoemenis veroordeel word. Die smal en die breë weg sal dan elkeen sy finale bestemming bereik – die een in die nuwe Jerusalem met sy pêrelpoorte en goue strate, en die ander een in die poel van vuur:
“En as dit bevind is dat iemand nie opgeskryf was in die boek van die lewe nie, is hy in die poel van vuur gewerp” (Op. 20:15).